การอ่านนวนิยาย

นักวิจัยสองคน Lena Mårtensson, PhD และนักกิจกรรมบำบัดที่ขึ้นทะเบียน และ Cecilia Pettersson, PhD และนักวิชาการด้านวรรณกรรม ได้สัมภาษณ์ผู้หญิงวัยทำงาน 8 คนที่มีอาการป่วยเป็นเวลา 4-36 เดือน เกี่ยวกับประสบการณ์การอ่านนิยายระหว่างลาป่วย 'การอ่านนิยายเป็นกิจกรรมที่มีความหมายซึ่งผู้หญิงที่มีรายชื่อป่วยได้ริเริ่มขึ้นด้วยตัวเอง และเพิ่มพูนความสามารถในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมประจำวัน' Mårtensson กล่าว การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการอ่านเกี่ยวข้องกับความเป็นจริงภายนอกที่เป็นรูปธรรมและประสบการณ์ภายในที่รับรู้มากขึ้น ในระดับที่เป็นรูปธรรม การอ่านช่วยให้ผู้หญิงฟื้นความสามารถและโครงสร้างในชีวิตประจำวัน การอ่านยังช่วยสร้างภาพลักษณ์เชิงบวกและการเข้าใจตนเองผ่านประสบการณ์ส่วนตัว ตลอดจนให้พื้นที่ส่วนตัวสำหรับการฟื้นฟู ผู้หญิงทุกคนในการศึกษานี้มีความสนใจในการอ่านมาก่อนเสมอ อย่างไรก็ตาม หลายคนระบุว่าเมื่อเริ่มป่วยเป็นครั้งแรก พวกเขาอ่านหนังสือน้อยลงหรือไม่มีแรงอ่านหนังสือเลย 'เมื่อพวกเขากลับมาอ่านหนังสือ พวกเขาส่วนใหญ่เลือก นวนิยาย ยอดนิยม เช่น เจี๊ยบและหนังสือที่เตือนให้พวกเขานึกถึงสถานการณ์ของตนเอง ขณะที่พวกเขาค่อยๆ รู้สึกดีขึ้น พวกเขากลับไปหาวรรณกรรมประเภทที่เคยอ่านในอดีตมากขึ้น' เพตเตอร์สันกล่าว ผู้หญิงเหล่านี้อธิบายวิธีการต่างๆ มากมายในการอ่านหนังสือในขณะที่ป่วย บางเรื่องที่ชอบสะท้อนสถานการณ์ของตนเองและระบุอย่างชัดเจนกับข้อความ บางคนอ่านเพื่อความเพลิดเพลินทางสุนทรียะหรือเพื่อหลีกหนีจากความเจ็บป่วยชั่วขณะ 'ผู้หญิงอ่านด้วยวิธีต่างๆ เหล่านี้ แต่ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันระหว่างการลาป่วย โดยรู้สึกว่ามันมีส่วนช่วยอย่างมากในการฟื้นฟู สิ่งนี้ชี้ให้เห็นถึงความกว้างของการอ่านเชิงบำบัดและอันตรายในการพยายามควบคุมการอ่านประเภทนี้มากเกินไป' เพตเตอร์สันกล่าว การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าการอ่านมีหลายมิติ มันเกี่ยวข้องกับเจตจำนงของผู้หญิง ทักษะทางร่างกายและจิตใจ ความสัมพันธ์และความภาคภูมิใจในตนเองที่เพิ่มขึ้น 'การอ่านสามารถกระตุ้นให้ผู้ที่มีรายชื่อป่วยมีส่วนร่วมในการฟื้นฟูร่างกายมากขึ้น' มาร์เทนสันกล่าว