การทำงานระหว่างเรียนภาษา และข้อกำหนดเกี่ยวกับวีซ่าของนักเรียนภาษา

ข้อกำหนดโดยทั่วไป

นักศึกษาสถาบันภาษาที่ลงทะเบียนเรียนภาษาอังกฤษหลักสูตร Full-time 20-25 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ เป็นเวลา 14 สัปดาห์ ขึ้นไปกับสถาบันภาษา Category 1 จะได้สิทธิ์ทำงานพาร์ทไทม์ 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ตลอดช่วงระยะเวลาที่วีซ่ายังมีอายุ 

โดยทาง Immigration จะระบุเงื่อนไขการทำงานนี้ลงในวีซ่านักเรียน 

ซึ่งวีซ่านักเรียนโดยปกติจะมีอายุเท่ากับระยะเวลาลงทะเบียนเรียน + 1 เดือนก่อนเริ่มหลักสูตร เพื่อให้เดินทางเข้านิวซีแลนด์ไปเตรียมตัวก่อนได้ และ + 1 เดือนหลังจบหลักสูตร โดยนับไป 30 วันหลังจากวันเรียนวันสุดท้าย เพื่อให้นักเรียนมีเวลาจัดการเปลี่ยนวีซ่าหรือทำวีซ่าสำหรับการเรียนรอบใหม่ หรือเพื่อท่องเที่ยวในนิวซีแลนด์

ยกตัวอย่าง

• เริ่มเรียน 1 มีนาคม เรียนวันสุดท้าย 30 มิถุนายน (เรียน 4 เดือน)
• วีซ่าจะออกให้สามารถเข้านิวซีแลนด์ได้ตั้งแต่ 1 กุมภาพันธ์ (ถ้าขอวีซ่าเนิ่นพอ) และหมดอายุ 30 กรกฎาคม  (วีซ่ามีอายุ 6 เดือน)

ข้อกำหนดอย่างละเอียด

Immigration กำหนดเงื่อนไขการได้วีซ่าทำงานสำหรับผู้ที่ลงทะเบียนเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษไว้ดังนี้ 

ตีความเงื่อนไขการทำงานพาร์ทไทม์ สำหรับนักเรียนหลักสูตรภาษา

• นิยามของคำว่า "เต็มเวลา" คือหลักสูตรที่มีคอร์สโหลด 20 ชั่วโมงขึ้นไปต่อสัปดาห์ 
• คำว่า Teaching week คือสัปดาห์ที่มีการเรียนการสอน นั่นคือไม่นับสัปดาห์ที่เป็น Term Break (ไม่ว่าจะเป็นเทอมเบรคแบบกำหนดเองหรือที่สถาบันกำหนดไว้)

เกณฑ์ที่ 1 (ลงทะเบียนเรียน 24 สัปดาห์และต้องแสดงผล IELTS เพื่อจะได้วีซ่านักเรียนที่มีเงื่อนไขวีซ่าให้ทำงานพาร์ทไทม์ได้) ในทางปฏิบัติ เกณฑ์นี้มักจะใช้กับกรณีที่นักเรียนต้องการขอวีซ่าไปเรียน ณ สถาบันภาษาที่ "ไม่ได้" เป็นสถาบันภาษา Category 1 (เอาคุณสมบัติของนักเรียนบวกกับระยะเวลาลงทะเบียนเรียนที่นานขึ้นไปหักล้างการที่สถาบันไม่ได้เป็น Cate 1) 

เกณฑ์ที่ 2 (เรียน 14 สัปดาห์ขึ้นไป ไม่ต้องแสดงผลภาษาใดๆตอนขอวีซ่า) สถาบันภาษาที่ไปเรียน ต้องเป็นสถาบันภาษา Category 1 หรือเป็นสถาบันภาษาของมหาวิทยาลัย อันนี้ตรงไปตรงมาไม่ต้องตีความ ในทางปฏิบัติสถาบัน Cate 1 จะทำหน้าที่ 'make sure' ว่าคุณไปเรียนแน่ๆ เพื่อรักษา status Category 1 ของตัวเอง

เกณฑ์ที่ 3 ในกรณีลงทะเบียนเรียนภาษาครั้งแรกต่ำกว่า 14 สัปดาห์ และไม่ได้เงื่อนไขวีซ่าทำงานระบุในวีซ่านักเรียน  หากนักเรียนเรียนต่อสถาบันเดิมในหลักสูตรที่ต่อเนื่องจากการเรียนครั้งแรก เวลาขอวีซ่าครั้งถัดไป ทาง Immigration จะเอาระยะเวลาเรียนครั้งแรกรวมกับระยะเวลาที่ลงทะเบียนเรียนครั้งที่สองบวกกัน ถ้าบวกแล้วถึง 14 สัปดาห์ ก็จะให้สิทธิ์ทำงานพาร์ทไทม์ได้ในวีซ่ารอบสอง (ถึงแม้ว่าการเรียนรอบสองอาจจะไม่ถึง 14 สัปดาห์)

อันนี้ถึงแม้ว่าดูเหมือนไม่เสียอะไร ไม่ต้องจมเงินก้อนใหญ่ไปทีเดียว แต่ไม่แนะนำเพราะเสียสิทธิ์ทำงานรอบแรก และต้องขอวีซ่า 2 ครั้ง (สิ้นเปลืองค่าธรรมเนียมวีซ่า) 

ข้อควรทราบคือไม่ว่าจะได้วีซ่านักเรียนจากการลงทะเบียนลักษณะไหน นักเรียนต้องพึงทราบว่าท่านสามารถมาสายหรือขาดเรียนได้ไม่เกิน 15% ของเวลาเรียน ถ้าขาดเรียนหรือเข้าเรียนสายบ่อยๆ และ Attendance ต่ำกว่า 85%  (ยกเว้นกรณีเจ็บป่วยและมีใบรับรองแพทย์มาแสดง) สถาบันมีสิทธิ์ให้ออกจากสถานภาพนักศึกษาและแจ้งอิมมิเกรชั่นให้เพิกถอนวีซ่าของนักเรียนได้ หรือหากไม่เพิกถอนวีซ่า การที่ได้  Attendance rate ต่ำจากการเรียนครั้งแรก จะมีผลโดยตรงกับการขอวีซ่าครั้งถัดไป ซึ่งนักเรียนอาจถูกปฎิเสธวีซ่า 

ดังนั้นการทำงานระหว่างการเรียนภาษา จึงต้องเป็นการทำงานนอกเวลาเรียนเท่านั้น และต้องมองไปให้ไกลว่างานที่ทำจะมีผลกระทบกับการเข้าเรียนหรือประสิทธิภาพของการเรียนหรือไม่ เช่น ร้านปิดห้าทุ่ม กว่าจะคลีนนิ่งต่างๆเสร็จและได้เลิกงานจริงก็เที่ยงคืน ถึงบ้านตีหนึ่ง ได้นอนตีสอง นักเรียนจะตื่นทันเจ็ดโมงครึ่งเพื่อไปเข้าคลาสเรียนตอนเก้าโมงเช้าไหวหรือไม่ หรือหากไปไหวเข้าคลาสทัน ร่างกายจะมีความพร้อมพอที่จะเรียนต่อเนื่องยาว 5 ชั่วโมงหรือไม่ (บางครั้งเรียนจบบ่ายสามต้องไปทำงานที่ร้านตอนห้าโมงเย็นอีก)

สามารถหางานที่นิวซีแลนด์ไปจากประเทศไทย ก่อนที่จะตัดสินใจสมัครเรียนและทำวีซ่าได้ไหม?

แนวคิดนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากนายจ้างส่วนใหญ่จะให้สิทธิ์ผู้ที่อยู่อาศัยในนิวซีแลนด์ในขณะนั้นก่อน ผู้หางานจึงจำเป็นต้องเดินทางไปถึงนิวซีแลนด์เสียก่อน และเรียนอยู่ในนิวซีแลนด์ตรงกับช่วงเวลาที่มีตำแหน่งงานว่าง

โดยปกตินักเรียนที่ต้องการทำงานค่าแรงดี หรือทำงานในตำแหน่งงานที่ต้องติดต่อกับผู้คน ควรจะมีระดับภาษาดีเพียงพอที่จะสื่อสารเบื้องต้นกับเพื่อนร่วมงานหรือลูกค้าได้ (IELTS 5.5 General Training Module หรือ IELTS 5.0 Academic Module หรือ TOEIC 600 ขึ้นไป)

ซึ่งหากภาษาของนักเรียนยังดีไม่ถึงขั้นนี้ในช่วงแรกที่เดินทางไปถึงนิวซีแลนด์ ก็คงต้องใช้เวลาเรียนพักหนึ่งเพื่อปรับ/พัฒนาภาษา เนื่องจากหากมีผู้สนใจงานตำแหน่งดังกล่าวหลายคน นายจ้างย่อมเลือกผู้ที่มีความพร้อมทางภาษามากกว่า

กฎทั่วไปมีอยู่ว่า นายจ้างในนิวซีแลนด์ (ไม่ว่าจะเป็นคนนิวซีแลนด์หรือคนไทยด้วยกัน) ที่ต้องการจ้างคนต่างชาติมาทำงานให้ตน จะต้องพิสูจน์ให้ทางการเชื่อว่า งานที่จะจ้างคนต่างชาติทำนั้นไม่มีชาวนิวซีแลนด์คนใดทำได้เสียก่อน ซึ่งบางครั้งต้องพิสูจน์ด้วยการลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์เป็นเวลาหลายเดือน (อย่าลืมว่านิวซีแลนด์เป็นประเทศอันดับหนึ่งของโลกในเรื่องการไม่คอรัปชั่นและความโปร่งใส และไม่ว่าใครก็ไม่สามารถติดสินบนเจ้าหน้าที่ หรือขอให้นายจ้าง “ซิกแซ็ก” ให้ได้เหมือนในบางประเทศ)

ดังนั้นที่สุดแล้ว งานที่นักเรียนไทยส่วนใหญ่จะสามารถทำได้ มักจะหนีไม่พ้นงานในร้านอาหารไทย ซึ่งหากตัวนักเรียนยังเดินทางไปไม่ถึงนิวซีแลนด์ ผู้ว่าจ้างก็มักจะให้สิทธิ์กับนักเรียนไทยคนอื่นๆ ในเมืองนั้นที่รองานอยู่ก่อนหน้านั้นและรู้จักหน้าตานิสัยใจคอหรือมีคอนเนคชั่นกันอยู่แล้ว

นักเรียนที่หางานได้ มักเป็นนักเรียนที่ลงทะเบียนเรียนเกินกว่า 6 เดือน ช่วง 3 เดือนแรกอาจจะเรียนอย่างเดียวและสอดส่องดูลู่ทางการทำงานไปด้วย รอภาษาพร้อมจริงๆก่อน ระหว่างนั้นก็ปรับแต่ง CV ของตนให้ดูน่าสนใจ 3 เดือนหลังเมื่อใช้ชีวิตในนิวซีแลนด์คล่องแล้ว สามารถเข้าใจสิ่งที่ใครๆพูดได้แล้ว จึงค่อยหางานเต็มตัว จะมีโอกาสประสบความสำเร็จในการหางานมากกว่า

นักเรียนที่ไปเรียนภาษาระยะสั้น 14 สัปดาห์เป๊ะตามระยะเวลาขั้นต่ำที่  Immigration กำหนด โอกาสในการหางานทำมีน้อยลงตามระยะเวลาอยู่นิวซีแลนด์ที่สั้นลงเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเมื่อนักเรียนลงทะเบียนเรียนระยะเวลาสั้นเกินไป เวลาที่นักเรียนมีในนิวซีแลนด์อาจไม่นานพอที่ภาษาจะดีขึ้น หรือดีขึ้นแล้วแต่อาจจะเหลือเวลาไม่พอจะหางานทำ นายจ้างทั่วไปหากดูจากวีซ่าและหลักฐานการเรียน แล้วรู้ว่านักเรียนทำงานได้แค่ 2 สัปดาห์หรือ 1 เดือนก็ต้องกลับไทย ก็คงไม่อยากจ้างให้เปลืองเวลาสอนงาน แถมพอนักเรียนกลับไทยไปก็ต้องหาคนใหม่มาแทนและเทรนคนใหม่กันอีกรอบ

นักเรียนที่ไปเรียนภาษาที่นิวซีแลนด์จึงควรมีวัตถุประสงค์ไปเรียนจริงๆ และมองโอกาสในการทำงานเป็นเพียงการหาประสบการณ์ชีวิต ซึ่งถ้าได้ก็ดี ถ้าไม่ได้ก็ไม่ถึงกับจะอดตาย ด้วยเหตุผลทั้งหมดที่กล่าวมาข้างต้น นักเรียนจึงควรเผื่อค่าใช้จ่ายส่วนตัวระหว่างการเรียนไว้พอสมควรตามจำนวนที่เจ้าหน้าที่แนะนำ โดยไม่หวังพึ่งเงินที่อาจได้จากการทำงาน เนื่องจากนักเรียนอาจหางานได้ไม่ทันเรียนจบ หรือหาได้ช้า หรือหาไม่ได้เลยในระหว่างการเรียน

งานที่ห้ามทำ 

การทำงานพาร์ทไทม์สำหรับนักศึกษานั้นจะต้องมีนายจ้างเสมอ ห้ามจ้างตัวเองหรือที่เรียกว่า "Self-employed" เช่น จะไปเป็นช่างไฟฟ้าอิสระแบบรับงานเอง ทำไม่ได้ และต้องไม่ใช่งานที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจเพศพาณิชย์ไม่ว่าจะเป็นในทางใด 

Website หางานยอดนิยม 

www.sjs.co.nz | www.careers.govt.nz | www.seek.co.nz | www.workhere.co.nz | www.newkiwis.co.nz | www.trademe.co.nz/jobs